ΠΟΛΕΜΙΚΕΣ ΤΕΧΝΕΣ Η' ΜΑΧΗΤΙΚΑ ΑΘΛΗΜΑΤΑ;

Τα παρακατω προερχονται απο σημειωσεις ενος φιλου στο βιβλιο Το Kι στην καθημερινη ζωη του Κοϊτσι Τοχεϊ και τα οποια τα θεωρω ακρως σημαντικα για την βελτιωση μας στην εξασκηση αλλα και την συνειδητοποιηση του ποσο σημαντικη ειναι η ενασχοληση με τις ..πολεμικες τεχνες!Το πιο σημαντικο πραγμα για οση ωρα ασκουμαστε,ειναι οχι το ποσο ιδρωτα ριχνουμε,αλλα το ποσο εχουμε περιελθει σε μια κατασταση ετοιμοπολεμη και το ποσο εχουμε αποβαλλει την επιπολαιοτητα των "περιτεχνων" τεχνικων και των ανοητων σκεψεων οπως,ποσες θα του περασω,πως θα φανω στον δασκαλο κ.τ.λ...

"Ο στοχος μιας πραγματικης πολεμικης τεχνης ειναι τελειως διαφορετικος απο αυτον τον μαχητικων αθληματων.Τοσο στην επιθεση οσο και στην αμυνα θα πρεπει να προυποτιθεται ενας πραγματικος κινδυνος.Ο,τιδηποτε και αν κανει ο αντιπαλος μας θα ειναι ανοητο αν παραπονηθουμε και θα πρεπει να δρασουμε αναλογως την εκαστοτε κατασταση οπως συμβαινει στην πραγματικοτητα.Θα πρεπει να ειμαστε προετοιμασμενοι τοσο νοητικα οσο και σωματικα.Αν ασκουμαστε παντα συμφωνα με καποιο συστημα κανονων,οι κανονες αυτοι θα βυθιστουν στο υποσυνειδητο μας χωρις να το καταλαβουμε και θα ανασυρθουν στην επιφανεια οταν ερθουμε αντιμετωποι με εναν πραγματικο κινδυνο.Το αποτελεσμα θα ειναι να ηττηθουμε απο καποιον που δεν ακολουθει κανονες στους οποιους εμεις στηριζομαστε και με αυτους εχουμε εξασκηθει.Οι συνηθειες που εχουμε σφυρηλατησει στην συνειδηση μας θα ειναι αυτες που θα βρουμε μπροστα μας σε μια πραγματικη και επικινδυνη κατασταση.Αναλογως με ποιον τροπο εχουμε εκπαιδευτει θα αντιδρασουμε κιολας.Αν εχουμε συνηθισει τα "παιχνιδια" θα εμφανιστουμε με ελλειψη σοβαροτητας.Ο απωτερος σκοπος της εκπαιδευσης μας ειναι να αντιδρασουμε ασυναισθητα οταν καποιος αιφνιδιαστικα μας επιτεθει και να κινηθουμε με τον τροπο που πρεπει.
Αν προσπαθητε με ολο σας το ειναι να κερδιζετε,μπορει αυτο να σας βελτιωνει ως αθλητη,ομως ο διακαης ποθος για την νικη μπορει να συμβαλλει στο να διαμορφωσετε την αντιληψη οτι καθε μεσο προς την επιτευξη του στοχου της νικης ειναι θεμιτο.Μια τετοια αντιληψη μπορει να ειναι πολυ επιβλαβης.Αν σε καποιον αρεσουν οι αγωνες και οι διαγωνισμοι καλα θα κανει να παλεψει με τον εαυτο του.
Τα μαχητικα αθληματα που στηριζονται στην εκμεταλλευση της επιθετικης στασης του ατομου,δυναται να προκαλλεσουν αντιστοιχη αλλαγη στην προσωπικοτητα του ασκουμενου καθιστωντας το ατομο πιο επιθετικο.Αυτη η προκαλουμενη επιθετικοτητα ειναι προβλημα τοσο στην διεξαγωγη μιας φυσιολογικης ζωης του ατομου στην κοινωνια,οσο και στρατηγικο λαθος σε εναν πολεμο,σε μια προσωπικη μαχη,ακομη και σε μαχη αθλητικου αγωνα.
Η πολεμικη τεχνη πρεπει να ειναι προιον ερευνας ανθρωπων που εχουν επιζησει σε μαχη.Μονο κατ'αυτον τον τροπο θα εκτιμηθει αναλογως το τι εχει νοημα στην μαχη και τι οχι.Σε αυτη την κατασταση επικρατει σοβαροτητα και υπεθυνοτητα και δεν υπαρχουν οι διαφοροι επιδειξιες που το μονο που τους ενδιαφερει ειναι το ποσο ψηλα θα φτασει το ποδι τους και ποσες συνεχομενες γυριστες κλωτσιες θα κανουν!(Σχετικα με αυτο διαβαζουμε στο αποφθεγμα του Λυκουργου:"Κι οταν απο τα αγωνισματα επετρεψε μονο εκεινα που δεν εχουν αναταση του χεριου,καποιος ρωτησε τον λογο και ο Λυκουργος του απαντησε πως δεν πρεπει να εξασκουνται σε τετοια,για να μην συνηθισει κανεις να υποχωρει στους κοπους!"Εδω φαινεται ξεκαθαρα ποση εμφαση πρεπει να δινεται στην σοβαροτητα και την πολεμικοτητα καθε στιγμης.Σε μια πραγματικη πολεμικη τεχνη η εξασκηση γινεται με προσομοιωση και συναισθηση κινδυνου και οχι παιζοντας με γαντακια και κανοντας φιγουριτσες στον καθρεπτη).Η μοδα των μαχητικων αθληματων ειναι καταλοιπα συνθηκων μακροχρονιας ειρηνης και οχι πολεμου.
Το να μπορει κανεις να διατηρει την ηρεμια ακομα και στην πιο βιαιη δραση ειναι αναγκαιο(θυμηθειτε τους Σπαρτιατες που για να μην καταλαμβανονται απο πολεμικη μανια βαδιζαν προς τον εχθρο με συνοδεια αυλων).Η δυναμη της δρασης γεννιεται απο την εσωτερικη ηρεμια και εχοντας επιτυχει αυτην την κατασταση,ασχετως του ποσο γρηγορα θα δρασουμε,δεν θα διαταραξουμε την αναπνοη μας .Ενα ατομο που δεν εχει μαθει να διατηρει αυτην την ηρεμια,θα καταληξει σε μια κατασταση να διαταρρασεται,και ακομα και η ελαχιστη δραστηριοτητα θα αμβλυνει την δραση των μελων του.Αν και καποιος μπορει να ειναι αρκετα επιδεξιος ως προς τις τεχνικες του,αν η αναπνοη του ειναι ακανονιστη,δεν θα μπορεσει να τις εκτελεσει.Εαν καταβληθει ο νους του απο αγωνια και νευρικοτητα υπαρχει σοβαρος κινδυνος μεχρι να μην μπορει να κινηθει στο ελαχιστο.Επερχεται η κατασταση του "παγωματος"οπου οι κοικιλες και περιτεχνες ενεργειες στο ντοτζο(γυμναστηριο) θα μεινουν μονο για εκει.Ειναι τεραστια η σημασια της ηρεμιας μεσα στην δραση και ο ελενχος της αναπνοης μας.Μαλιστα,τα τελευταια χρονια πολλοι προβαλλουν πως διδασκουν τα καλυτερα κομματια διαφορων πολεμικων τεχνων οπως του τζουντο,του καρατε κ.ο.κ..Τις περισσοτερες φορες ομως δεν πλησιαζουν την πραγματικοτητα,διοτι μπορει να δειχνουν καποιες τεχνικες,ομως για τις πολεμικες τεχνες δεν ειναι αυτος ο σκοπος.Η συνεχεια της εξασκησης με πολεμικη αντιληπτικοτητα σε ολη την ζωη ειναι ο απωτερος σκοπος και ο σωστος δρομος που πρεπει να ακολουθηθει.
ΔΡΑΣΗ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΗΡΕΜΙΑ ΚΑΙ ΗΡΕΜΙΑ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΔΡΑΣΗ.."