Ο ΕΛΛΗΝΑΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ..

Το πιο τυπικο χαρακτηριστικο της Ελληνικης σκεψης είναι η αισθηση της καθολικοτητας των πραγματων.Οι Ελληνες καναν πολλα πραγματα μαζι.Μπορουσαν να είναι ταυτοχρονα πολιτικοι,οικονομικοι μεταρρυθμιστες,φιλοσοφοι,ποιητες,παν-επιστημονες,επιχειρηματιες και εξαιρετικοι οπλιτες.Η Πολις δεν ηταν ένα τυποποιημενο συστημα διακυβερνησης αλλα μια υπαρκτη κατασταση που «αγγιζε» ολη την ζωη σε ολες της πτυχες της.Η συγχρονη αντιληψη χωριζει και εξειδικευει.Απο τα σχολεια μεχρι και στην ευρεση επαγγελματος ισχυει η απολυτη εξειδικευση και η παραγωγη υπερμετρων εγωισμων.Η Ελληνικη ταση ηταν ακριβως αντιθετη εχοντας την ευρυτερη αποψη,να βλεπει τα παντα ως ένα οργανικο συνολο.

Ο Ελληνας ειχε ένα ξεκαθαρο ιδανικο στο οποιο πιστευε και το ονομαζε αρετη.Η λεξη αρετη όμως σημερα δεν γινεται αντιληπτη με τον ιδιο τροπο που ισχυε για τον Ελληνα.Σημερα περιοριζεται η βαρια λεξη αυτή σε μια ηθικη κλιμακα μονο ενώ αυτό δεν είναι σωστο.Οταν η αρετη ειδικα αναφερεται όχι σε μια εννοια αλλα στον ανθρωπο,εχει την σημασια της τελειοτητας,σε ολους εκεινους τους τομεις που μπορει να είναι ενας ανθρωπος τελειος,ηθικα,πνευματικα,σωματικα,πρακτικα.Ενας ιδανικος ανθρωπος για τον Ελληνα είναι σπουδαιος πολεμιστης,πολυμηχανος,ετοιμολογος ομιλητης,ανθρωπος με αποφασιστικοτητα και ευθυνη που γνωριζει να υπομενει χωρις πολλα παραπονα ο,τι του στελνουν οι Θεοι.Ο Ελληνας ηρωας προσπαθουσε να συνδυασει μεσα του αρετες που σημερα εμεις εχουμε χωρισει αναμεσα στον ιπποτη και στον κληρικο.

Για τον Ελληνα σωμα και ψυχη ηταν ένα και γι αυτο η φυσικη αγωγη ηταν πρωτη προτεραιοτητα.Δεν μπορουσε να περασει από το μυαλο του να εξασκησει κατι άλλο εκτος συνολικα από τον ανθρωπο.Για την πολη ηταν τοσο φυσικο να εχει γυμναστηρια οσο ηταν φυσικο να εχει θεατρα η πολεμικα πλοια,και τα γυμναστηρια αυτά χρησιμοποιουνταν από ολους συνεχως για σωματικη και πνευματικη εξασκηση κυριως.Αυτος είναι και ο λογος που οι Ελληνες καναν την γυμναστικη και τους αγωνες μερος της θρησκειας τους(π.χ.Ολυμπιακοι αγωνες).Οι αγωνες ηταν ενας τροπος αναδειξης και ενθαρρυνσης της αρετης και αυτό είναι ένα εγχειρημα που μπορει να προσφερθει στον Θεο.Οι αγωνες λοιπον σκοπευαν να εξετασουν την αρετη του ανθρωπου συνολικα,όχι μιας εξειδικευμενης δεξιοτητας μονο όπως συμβαινει σημερα.Απο το βιβλιο «Οι Ελληνες»του Κιττο παραθετω μια κριση πολύ ευστοχη και σωστη: «..Περιττο να πουμε πως ο μαραθωνιος δρομος θα φαινοταν τερατουργημα από έναν Ελληνα και οσο για τις δεξιοτητες που επιδεικνυονται από αθλητες σε αγωνισματα όπως π.χ. γκολφ και τεννις θα θεωρουνταν αξιοθαυμαστες αλλα για έναν δουλο.Αδυνατον θα ελεγε ενας Ελληνας να αποκτησεις δεξιοτητα σαν και αυτή και να ζεις ζωη κανονικου ανθρωπου.Αυτη η αντιληψη εκδηλωνεται ξεκαθαρα στην παρατηρηση του Αριστοτελη ότι ο καλλιεργημενος ανθρωπος πρεπει να ξερει να παιζει αυλο,όχι όμως πολύ καλα!..»Εγω θα συμπληρωσω και το παραδειγμα των Λακεδαιμονιων που όταν καποιος προσθεσε μια χορδη στην κιθαρα,την κοψαν και του ειπαν πως ηταν αρκετες οσες ειχε πριν!..

Βλεπουμε λοιπον ποσο ιερη προσηλωση ειχαν αυτοι οι ανθρωποι στην εμμετρη ζωη και ποσο γερη πιστη ειχαν στην θεση που εκφραζεται και από τον Σοφοκλη(Τραγωδια Φιλοκτητης) που μας λεει «..δεχονται την τιμωρια των Θεων οσοι δεν εχουν μετρο στην ζωη τους».Κατ’επεκταση αυτου,είναι πολύ δυδκολο να φανταστουμε έναν Ελληνα σαν φανατικο σε καποιο θεμα.Οι θρησκευτικες υπερβολες του μεσαιωνα και της Ανατολης,δεν εχουν θεση στην κλασσικη παιδεια και ζωη.Αυτη η ταση αντιμετωπισης των γεγονοτων ως συνολο και της διατηρησης μιας υγιης ισορροπιας αποτελει την πηγη της ουσιαστικης υγειας της Ελληνικης ζωης.Σημερα,η κοινωνια και ο τροπος αντιληψης και δρασης της,αδυνατει να παραγει ελευθερους ανθρωπους και ως συνεπεια ισχυει η κατασταση που ολοι μας βιωνουμε.