ΔΙ-ΜΟΙΡΙΑ

Η λεξη διμοιρια προερχεται απο τις λεξεις 'διττη' και 'μοιρα' που σημαινει κοινη μοιρα.Μια ομαδα ανθρωπων δηλαδη που τους συνδεει η κοινη καταληξη μιας πολεμικης συγκρουσης.Ο ελληνικος τροπος μαχης ειναι εξαιρετικα σκληρος και εξαιτιας αυτης της σκληροτητας του πολεμου δημιουργηθηκε η επιτυχημενη Ελληνικη φαλαγγα που παντα θα αποτελει αντικειμενο θαυμασμου.Κατα την αποψη του Πολυβιου μαλιστα,ελαχιστοι ανθρωποι θα μπορουσαν να υπομεινουν τον τρομο της εθιμοτυπικης μαχης της φαλαγγας.Μεσα στην φαλαγγα λοιπον καθε πολιτης μιας διμοιριας ενιωθε την περηφανεια την οποια μοιραζοταν ολοι οι ανδρες με την κοινη αντιμετωπιση του κινδυνου.
Η μοναδικη συνεκτικοτητα που υπηρχε μεταξυ των ατομων μεσα σε μια φαλαγγα εξηγει κατα μεγαλο μερος την επιτυχια των Ελληνων οπλιτων στις μαχες."Ο λογος που οι ανθρωποι πολεμουν οφειλεται σε μια εκ των πραγματων προσαρμογη στη μαχη εκεινη την στιγμη,με ελαχιστο ποσοστο ιδεαλισμου,οπου τα στοιχεια που προσεγγιζουν το συμβατικο στερεοτυπο του ηρωισμου αναδυονται μεσα απο την στενη αλληλεγγυη της μικροτερης ομαδας που αποτελει τον αμεσο περιγυρο του στρατιωτη,και που ειναι η διμοιρια."(Stouffer)Με απλα λογια οι ανδρες πολεμουσαν για τον ανδρα που ειναι διπλα τους συνεχως και τιποτα αλλο.Οταν ξεκινα η μαχη,οι ανθρωποι δεν πολεμουν για τη σημαια,για την μοναδα η' για καποια αφηρημενη εννοια.Πολεμουν ο ενας για τον αλλον!
Ο εξοπλισμος της φαλαγγας και η τακτικη της συνταιριαζουν ιδανικα με τα ιδεωδη της φιλιας και της αφοσιωσης.Η ασπιδα,η στενη σωματικη προσεγγιση, και η αναγκη δυναμης για ωθισμους των αντιπαλων ειναι η αιτιες που δημιουργουν κλιμα αδελφοποιησης σε μια διμοιρια.Η στιγμη κατα την οποια καποιος θα επιδεικνυε γενναιοτητα η' δειλια γινεται ευκολα αντιληπτο στην διμοιρια καθως οι απαιτησεις σχετικα με την διατηρηση της διατεταγμενης θεσης του καθε ανδρα ειναι ζωτικης σημασιας για να μην σπασει η ομαδα.Οποιος δεν καταφερνει να κρατηθει εκτιθεται στα ματια των υπολοιπων ως δειλος η' "τρεσαντας"(σημαινει αυτος που τρεμει απο φοβο,τρεμουν τα ποδια,το σαγονι κ.τ.λ).Ο Πλουταρχος μας τονιζει πως την περικεφαλαια και τον θωρακα τα κουβαλουσε κανεις για τον εαυτο του αλλα την ασπιδα για χαρη ολης της γραμμης.Ολοι ησαν ομοιομορφα εξοπλισμενοι και ετσι δεν υπηρχε περιπτωση εξειδικευσης η' διαφοροποιησης που θα τονιζε ξεχωριστα καποια προσωπικοτητα.Η επιγνωση οτι ολοι ηταν ομοια εξοπλισμενοι εξαλειφε τον ανταγωνισμο και την δυσαρεσκεια παρεχοντας σε ολους μια θαυμαστη αισθηση υπεροχης ως διμοιριας.Υπηρχε η συνειδητοποιηση οτι εξαρτιοταν η νικη η' η ηττα απο τον ανθρωπο που βρισκεται διπλα σου στη διμοιρια και αυτο ηταν ενας παραγοντας που ενεθαρρυνε την εξαιρετικη ενοτητα ολων αυτων που συγκροτουν μια διμοιρια.
Αντιθετα με τους συγχρονους στρατους,οι δεσμοι των οπλιτων της διμοιριας δεν αναπτυσσονταν με την ευκαιρια της στρατιωτικης θητειας λιγων εβδομαδων αλλα αποτελουσαν φυσικη προεκταση της πολυχρονης φιλιας(και πολλες φορες συγγενειας) που δημιουργουνταν με την καθημερινη επαφη των ατομων.Καθε διμοιρια μιας φαλαγγας μαχοταν για την προστασια των ανδρων που γνωριζονταν σχεδον απο την παιδικη ηλικια και ετσι ηταν πολυ δυσκολο να πεταξουν την ασπιδα και να εγκαταλειψουν την μαχη.Οι οπλιτες γνωριζαν ακριβως την διατεταγμενη θεση τους μεσα στην διμοιρια και αισθανοντουσαν καθε τι που συνεβαινε λογω του ισχυρου δεσμου που ειχε σφυρηλατηθει απο την κοινη εμπειρια μαχης.
Εκτος απο την πιστη και την αφοσιωση στην μοναδα,ενα ακομη κινητρο που εκανε τους οπλιτες να στεκονται ακλονητοι απεναντι στο κινδυνο ηταν η θεα του ιδιου τους του αρχηγου της διμοιριας(ενωμοταρχη-διμοιριτη) που πολεμουσε διπλα τους στην μαχη.Το ηθικο των οπλιτων εξυψωνοταν απο την επιδειξη θαρρους που προεβαλλε ο αρχηγος τους.Η μαγνητικη παρουσια ενος αρχηγου που πολεμαει και πεθαινει στο πλευρο των ανδρων του ηταν ο λογος που οι ανδρες ξεπερνουσαν τον εαυτο τους σε ανδραγαθηματα αλλα και που σε ξαφνικη απωλεια του αρχηγου να επερχεται πανικος.
Σημερα,η δικαιολογια για την απουσια ενος στρατηγου απο την γραμμη πυρος υποτιθεται πως ειναι η αναγκη να ελενχει τα προβληματα σχεδιασμου που προκυπτουν στην πολυπλοκη συγχρονη μαχη.Αυτο ομως εχει μεγαλη αποθαρρυντικη επιδραση στους στρατιωτες προσθετοντας επισης και τον παραγοντα του οτι παντα ενας στρατηγος του "σαλονιου"δεν θα ειναι ποτε ικανος για ορθη ληψη αποφασεων αφου δεν θα βιωνει αναλογες συνθηκες με τους στρατιωτες στους οποιους δινει εντολες.
Εν κατακλειδι,το εκπληκτικο υψηλου φρονηματος επιπεδου ηθικο που διαπιστωνουμε μεσα στη διμοιρια απερρεε απο την ανεπιφυλακτη βεβαιοτητα οτι ολοι οι οπλιτες,ολων των ηλικιων και κοινωνικων καταστασεων,ηταν υποκειμενοι στην μαχη και στον κινδυνο χωρις εξαιρεση.Η παρουσια των "παλιων" οι οποιοι ειχαν υποστει τα τραυματα απο προηγουμενες μαχες ησαν ακρως πολυτιμη αφου εδινε στους αδοκιμαστους νεους την βεβαιοτητα οτι υπηρχαν αναμεσα τους ανδρες που δεν ειχαν δειλιασει στο παρελθον και αντιμετοπισαν γενναια τον εχθρο.Η πιο σημαντικη ιδιοτητα μιας φαλαγγας ηταν οχι η ταχυτητα και η ευκινησια της νιοτης αλλα μια μανιασμενη αποφασιστικοτητα να μην υποχωρησει κανεις και να μην αφησει με κανενα τροπο να δημιουργηθει κενο στην γραμμη.
Κλεινω με στιχους του ποιητη Τυρταιου που ηταν ο διαφωτιστης της Σπαρτης και που με τα ποιηματα του δημιουργησε το αγερωχο φρονημα των Σπαρτιατων..

ΜΗ ΦΟΒΗΘΕΙΤΕ ΤΟ ΠΛΗΘΟΣ ΤΩΝ ΕΧΘΡΩΝ
ΚΑΙ ΜΗ ΔΕΙΛΙΑΣΕΤΕ ΜΠΡΟΣΤΑ ΤΟΥΣ
ΠΑΡΑ ΚΑΘΕ ΑΝΔΡΑΣ ΤΗΝ ΑΣΠΙΔΑ ΤΟΥ
ΑΣ ΦΕΡΕΙ ΙΣΙΑ ΜΠΡΟΣΤΑ
ΣΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΤΗ ΓΡΑΜΜΗ
ΑΣ ΑΨΗΦΗΣΕΙ ΤΗΝ ΖΩΗ
ΚΑΙ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ ΤΑ ΜΑΥΡΑ ΠΝΕΥΜΑΤΑ
ΜΕΣ ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΤΟΥ ΑΣ ΑΓΑΠΗΣΕΙ
ΟΠΩΣ ΤΟΥ ΗΛΙΟΥ ΤΙΣ ΑΧΤΙΔΕΣ..